بی تـــو
سهم من از زنـــدگی
یــک دروغ کودکــانه است :
یـــک روز تــو بر می گــردی ...

کودک که باشی تمـام دنیا مـال تـو است .
بزرگ که شوی صاحبانشان پیـدا میشود.
افسـوس
بـگذارید کودک بمانم.به چهره نگاه نکنید.
کودکم، باور کنید، من هنوز کودکم....

با من، چــــه كرد لبهایــــت
بعد آن هر چه خــوردم، تلــخ بـــود
در خــاطری که تــو هستی
دیـــگران
محکومنـد به فراموشی  ، این را به همه بــگو...

گـمان میـکردم قـانع بـاشی
و بـه شـکستـن دلـم اکتـفا کـنی
نه ایـنکه فستـیـوالـی از دُروغ به راه بـینـدازی
و در آخـر بـگویـی :
“ میـرَوَم تا اَذیـت نَـشوی بـهتـرین مَـن  !!!!”

از اُتاق خاطـــــ♥ـــــــراتم بوی حلــــــــوا بُلند شُـده…

  "  آرام فاتــــــ♥ـــــــحه ای بخـوان”

شاید خــــ♥ــــــدا گُذشته ام را بیـامرزد….

כوستت כارم
گـــلایہ اَز تــڪرارے بــوכنش نَـکـטּ
مشــڪل از مـــــטּ نیست

تــو زیاכے כوست داشتنے هستے